Geschreven door Jan Schurgers in het jubileumboek ter gelegenheid van het 40 jarig jubileum in 1998
Actiefoto uit 1969. Spelverdeler Jan Pluijmen geeft een achterwaartse set-up aan Jo Wouters. Trainer-speler Lou Wouters op de linksvoor positie.
Eigenlijk is het schrijven van de geschiedenis van een vereniging en zeker van een sportvereniging onbegonnen werk. Er hebben zich in de afgelopen veertig jaar zoveel gedenkwaardige momenten voorgedaan dat die onmogelijk allemaal in dit overzicht aan de orde kunnen komen. Vandaar dat een aantal hoofdstukken elders in dit boekwerkje een aparte plaats gekregen hebben, zoals bijvoorbeeld het oprichtingsverhaal waarover een van de mannen van destijds Henk Heller zijn licht laat schijnen. En het verhaal van de spelers en speelsters die onze vereniging ontgroeiden en het hogerop zochten, het verhaal van belangrijke nationale en internationale wedstrijden, de activiteiten van het feestcomité. Ze komen allemaal apart aan bod in dit boekje. Aldus uitgefilterd blijft er een brok historie over die voor elk team apart is en dus zeer gevarieerd. Gestart met één team in 1958 en uitgroeiend tot soms zelfs twaalf teams in latere jaren, levert dat een keur van verhalen en gebeurtenissen op, een overzicht van kampioenschappen en degradaties, van plezier in het spelletje tot ergernis aan de gang van zaken. En zo heeft ieder lid zijn eigen geschiedenis in zijn herinnering en zijn momenten waar hij/zij met meer of minder plezier aan terugdenkt. De opsomming die nu volgt zal een groter of kleiner gedeelte beslaan van die film in ieders hoofd. Maar zal toch vooral het verhaal worden van de eerste teams, de vlaggenschepen van een vereniging en dan vooral het herenteam dat zeker in de latere jaren het meest aan de weg getimmerd heeft. Na de oprichting in 1958 onder de naam Valkenburgse Volleybalvereniging ging in 1959 voor het eerst een team aan de competitie deelnemen onder de naam Six Up. Dat team kwam uit in de derde klas en promoveerde na enkele jaren naar de tweede klas. Spelers van dat team waren Charles Jansen, zijn broer Jef, Jan van der Aa, Charles Bielders, Wiel Mevissen en Paul Ubaghs. In 1966 brak een moeilijke periode aan en Six Up leek ter ziele te gaan door een tekort aan leden. De problemen werden echter overwonnen door een fusie met de Broekhemse vrijetijds-vereniging DSO. Vanaf dat moment groeide de vereniging en kon een jaar later zelfs vier herenteams op de been brengen. Ook bestuurlijk ontstond er een bredere basis door het toetreden van Jos Schurgers, Sjeng Stassen en Coen Knops. De teams speelden de thuiswedstrijden in de Broekhemse gymzaal aan de Bosstraat. Bekend zijn de legendarische gevechten, die geleverd werden in de eigenlijk te kleine zaal, met de toeschouwers in de gangen. Heel wat gastploegen kwamen met lood in de schoenen naar Broekhem en werden dan ook regelmatig op een nederlaag getrakteerd. In die tijd werd er ook gestart met een damesafdeling. In 1969 promoveerde het eerste herenteam onder de bezielende leiding van speler-trainer Lou Wouters naar de eerste klas. Het jaar daarop werd met spelers als Paul Ubaghs, Bert Mullenders, Jan Pluymen, Jo Wouters, Theo Huppertz, Jan Schurgers en Ger Loozen zelfs een derde plaats behaald in die eerste klas. Het bleef jarenlang de hoogste klassering van dit team. Door het vertrek van de trainer en enkele spelers moest men een jaar later, in 1971 dus, echter weer degraderen naar de tweede klas, waarin intussen ook het eerste damesteam verzeild was geraakt. In de jaren die daarop volgden speelden de eerste teams weliswaar een belangrijke rol in de bezetting van de bovenste plaatsen, maar promotie zat er toen niet in. Het was nu de beurt aan de
Dames 2 werd in 1973 kampioen. Het team van VC de Valken speelde onder de vlag van Six Up in de competitie. Staand v.l.n.r.: Paul Peters (vz VC de Valken) Jo Knubbeb (coach), Henny Courtens, Jose Knops, Lies Silverentand en René Simons (voorzitter Six Up). Zittend v.l.n.r. Suze Meex, Fiet Bosch, Wilma Spauwen en José Eggen.
tweede teams om naar de tweede klas te promoveren, zodat toen alle vier de teams op hetzelfde niveau speelden. Een succesvolle periode brak weer aan in 1975, toen het eerste herenteam weer kampioen werd met slechts één nederlaag en dus promoveerde naar de eerste klas. Trainer was toen Jan Schaafstra die eerder de dames ook al onder zijn hoede had gehad. Spelers van dat kampioensteam waren Martin van Amelsvoort, Hub Urlings, John Schoenmakers, Jan Schurgers, Peter Arets, Jos Hodiamont en René Pepels. Opnieuw was het verblijf in deze afdeling niet van lange duur.
Na felle tegenstand moest men het jaar daarop, door pech en blessures achtervolgd weer naar de tweede klas terugkeren. Dat seizoen 75/76 verliep trouwens in zijn geheel niet erg succesvol, want ook de beide tweede teams moesten een stapje terugdoen. Alleen het eerste damesteam wist zich te handhaven met speelsters als Agnes Aarts en Lily Kengen die hun jarenlange ervaring inbrachten. Vanaf toen – het was inmiddels augustus 1976 – kondigde zich een geweldige groei van Six Up aan. Men was inmiddels met een jeugdafdeling voor jongens en meisjes van start gegaan en toen de sporthal “De Wiegerd” in gebruik werd genomen en een jarenlange wens in vervulling was gegaan, werden de mogelijkheden steeds groter. Er kwam een pupillenafdeling en een recreatieve afdeling, mede door de bezielende leiding van René Simons die in 1971 het voorzitterschap had overgenomen. Er kwam een nieuw bestuur. Een nieuwe trainer werd aangetrokken in de persoon van Peter Schulinck, die eigenlijk niet nieuw was, want hij trainde Six Up zo’n tien jaar eerder ook al eens. De oudere spelers zagen hem graag terugkomen. Ook de dames kregen een nieuwe oefenmeester in de persoon van Harrie Theunissen, geen onbekende in de volleybalwereld. Successen bleven dan ook niet uit. Het eerste herenteam wist na felle strijd met VLAM uit Nuth het kampioenschap te behalen en weer te promoveren naar de eerste klas. Ook het tweede damesteam leverde deze prestatie en promoveerde naar de tweede klas. Daarnaast bleef de vereniging maar groeien. Een groot gedeelte van de geweldige opleving was ongetwijfeld te danken aan het in gebruik nemen van de Wiegerd. Daardoor ontstonden niet alleen nieuwe mogelijkheden, maar ook de sfeer binnen de vereniging groeide. Men ontmoette elkaar nu veel vaker bij Charel en Annie in de kantine en men kreeg meer gelegenheid elkaars wedstrijden te bekijken. Een logisch gevolg van de gezelligheid binnen de vereniging was de oprichting van het feestcomité in 1978.
Na de ingebruikname van “de Wiegerd” groeide onze verenigin fors. Foto uit 1977 tijdens een training van de aanwezige leden.
Het eerste herenteam bleef zich als een jojo gedragen en degradeerde het seizoen daarop weer. Een jaar later eindigde het team onder leiding van Harrie Theunissen op de derde plaats en wisten de beide damesteams zich onder leiding van Jo van Haaften te handhaven in de sterke tweede klas. Toch waren er in het seizoen 78/79 nog successen te melden. Zo wist het derde herenteam het kampioenschap te behalen in de 4e klas en promoveerde het derde damesteam via promotiewedstrijden. Daardoor deed zich het unieke feit voor dat Six Up met drie damesteams vertegenwoordigd was in de tweede klas. Al deze feiten, want ook het jongens aspirantenteam werd kampioen, werden in mei, samen met het twintigjarig bestaan van de vereniging gevierd met een grootse receptie en feestavond. In februari werden Ger loozen en Jan Schurgers in de bloemetjes gezet vanwege het feit dat ze 300 keer in officiële wedstrijden in de Six Up kleuren binnen de lijnen kwamen in bijna veertien seizoenen. En er zouden er nog veel volgen. Tussen de bedrijven door bleef de vereniging groeien zodat de 200 ledengrens werd overschreden, waarmee Six Up was uitgegroeid tot een van de grootste volleybalverenigingen in het zuiden. Er kwam ook een speciale jeugdsectie teneinde de begeleiding van de jeugd zo optimaal mogelijk te doen verlopen. In het seizoen 79/80 leverde het eerste herenteam zware strijd om het kampioenschap. Onder leiding van Bert Hamers kwam er een derde plaats uit de bus. Ook het eerste damesteam miste de promotie op het nippertje, maar door het terugtrekken van de Maasvogelsteams kon dit team toch doorstoten naar de eerste klas. Het jaar 1980 zou zeer belangrijk worden in de geschiedenis van de vereniging. Opnieuw doken er geruchten op over een fusie met de andere Valkenburgse volleybalvereniging The Eagles, opgericht in 1971. En de plannen bleken nu vaste vormen te gaan aannemen. Na meerdere besprekingen ontstond inderdaad de nieuwe vereniging SEC (Six Up – Eagles Combinatie) en dat bleek een gouden beslissing te zijn voor het Valkenburgse volleybal. De gebundelde krachten bleken later goed voor veel successen. Het eerste herenteam onder leiding van Jacques Neutelings en met spelers als Wiel Vliegen, Jos Hodiamont, Jo Wouters, Hub Collet, Axel Simons, René Pepels, Peter Visser en Ton Slits werd het seizoen daarna glansrijk kampioen en promoveerde dus opnieuw naar de eerste klas. Het jaar daarop eindigde het team op de derde plaats, maar zorgde toch voor een historisch moment in de clubgeschiedenis. Voor het eerst werd de districtbeker gewonnen na een 3-0 zege op
Net voor de fusie in het seizoen 79/80 werd het eerste damesteam van de Eagles kampioen. Achterste rij v.l.n.r., Veronica Stevens, Marianne Vliegen, Mia Jongen, Marlies Hansen, Betty Wolting, en Marga Willems. Voorste rij v.l.n.r.: Marianne Duijckers, Wilma Schoenmaekers, Marjo Collet, Roos Wouters,en Frans Gerardu (trainer).
VCN. Jacques Neutelings kon trouwens toch op een succesvol seizoen terugzien want met het tweede herenteam behaalde hij het kampioenschap. Frans Gerardu trainer van het eerste damesteam van The Eagles, maakte de overstap naar SEC mee. In het seizoen 80/81 trainde hij zowel het eerste als het vierde damesteam. In januari 1982 verscheen het eerste nummer van het cluborgaan “‘t Blèdsje” dat nu onder de naam “‘t Blaedsje” nog steeds verschijnt. Aan het eind van dat seizoen moest ook het legendarische clubbusje verkocht worden wegens te hoge kosten. Op 7 mei 1983 werd het 25-jarig bestaan van onze vereniging gevierd met een grote feestavond/reünie in de Scalazaal. Er konden tevens drie kampioensteams gehuldigd worden. Het eerste herenteam zorgde opnieuw voor een primeur door te promoveren naar de derde divisie. De spelers die dat onder leiding van Jacques Neutelings presteerden waren René Pepels, Karl Jansssen, Hub Collet, Leo Bastiaans, John Steijns, Berry Berghmans, Wiel Vliegen, Jos Hodiamont en Axel Simons. Ook de damesafdeling was onder de leiding van Hub Collet en John Kruyntjens zeer succesvol. Zowel het eerste, als het tweede en derde team promoveerden. Het herenteam startte overdonderend in de 3e
divisie. Er was veel aandacht in de pers en het zag er in december naar uit dat de veertigste opeenvolgende zege behaald ging worden. VC Velden stak daar echter een stokje voor. Het team beëindigde de competitie uiteindelijk op de tweede plaats en slaagde er via promotiewedstrijden niet in alsnog te promoveren. Het eerste herenteam bleef in de seizoenen daarna een vooraanstaande rol spelen in de derde divisie, terwijl het eerste damesteam zich handhaafde in de eerste klas. In 1986 nam Harrie Smeets het roer over van Jacques Neutelings en aan het einde van de competitie bleek door een 2e plaats het recht te zijn ontstaan om te promoveren. Dat betekende dat het eerste herenteam in de 2e divisie terechtkwam, de hoogste afdeling in het bestaan van SEC. Ook het tweede damesteam promoveerde onder de leiding van Gerard Goossens alsnog en kwam bij het eerste team terecht in de eerste klas. Echter in het seizoen daarna degradeerden beide teams. Door verjonging binnen het eerste herenteam degradeerde men aan het eind van het seizoen 88/89 naar de derde divisie, maar het damesteam promoveerde onder de leiding van Marcel v. Liere naar de nieuw gevormde promotieklas. Tijdens de jaarvergadering op 27 september 1989 nam Ruud Janssen het voorzitterschap over van René Simons. René had achttien jaar lang mede het gezicht bepaald van onze vereniging en werd tot ere-voorzitter benoemd. In het seizoen daarop kon het eerste herenteam het ook niet bolwerken in de derde divisie en moest nog een stapje terugzetten tot op districtsniveau. In de jaren daarna konden de posities min of meer gehandhaafd worden. Het duurde tot 1993 eer men weer kon spreken van promotie van het eerste herenteam naar de derde divisie. Vreemd genoeg zorgde daar het tweede team bestaande uit “oude” rotten voor door kampioen te worden in de promotieklas. Echter, het verhaal houdt niet op, in het seizoen daarna
In 1983 vierden we het 25 jarig bestaansfeest in de scala Jumbo Dancing. De kampioenen uit dit jaar worden op deze foto toegesproken.
degradeerde dat team weer, om een jaar later weer terug te keren op divisieniveau, nu onder leiding van Hub Collet. Dat team bestond uit Carlo Ackermans, Rob van Bergen, Hub Bertholet, Leon Brull, Raymond Creemers, Ronald Curfs, Leon van Houtem, Coen Jansen, Dave Kölker, John Steijns, Alain en Etienne Toussaint. Ook het eerste damesteam wist onder leiding van Gerard Goossens aan het eind van dat seizoen 94/95 het kampioenschap te behalen en te promoveren naar de promotieklas. Dat team bestond uit Wilma Eggen, Phily Geraards, Helene Kamerbeek, Margo van Kan, Karin en Anita v. Liere, Anita Marx, Anita Meurders, Anja Noordam en Daniëlle Voncken. Dit was trouwens toch een succesvol seizoen, want ook dames 2 en heren 3 promoveerden. Aan het eind van het seizoen 95/96 behaalde het tweede herenteam voor de tweede keer in de clubhistorie de districtsbeker en behaalde het jongens B-team het kampioenschap. Toen nam ook “good old” Hub Aelmans het roer bij Heren 1 weer over. Na afloop van het seizoen 96/97 was weer een clubprimeur te melden. Onder leiding van Jackeline Willems wist met het eerste damesteam het kampioenschap te behalen in de promotieklas en aldus te promoveren naar de derde divisie, een positie die dit team nooit eerder innam. Het was echter maar van korte duur. Iedereen heeft de degradatie van dit team enkele maanden geleden nog vers in het geheugen. In oktober 1996 deed een nieuw fenomeen zijn intrede. Toen verscheen het eerste nummer van een SEC wedstrijdbulletin dat tijdens de thuiswedstrijden uitgereikt wordt. Ook internet deed zijn intrede op de pagina’s van ons clubblad. Vrijdag 14 november 1997 werd een gedenkwaardige dag voor de Valkenburgse sporters in het algemeen en voor SEC in het bijzonder. Sporthal de Wiegerd brandde tot de grond toe af. Vanaf dat moment moest er onderdak gevonden worden in de omringende gymzalen en sporthallen om al de teams aan het spelen en trainen te houden. Een situatie die tot op de dag van vandaag voortduurt en veel improvisatievermogen vraagt van bestuur en leden.En hier eindigt dan het verhaal van een lang niet volledige historie van onze vereniging. Want er is meer gebeurd, veel meer. Ieder lid heeft zo zijn eigen stukje geschiedenis meegemaakt en vastgehouden. Laat al die stukjes op 5 juni tijdens de reünie maar samenvallen tot een compleet geheel.
Jan Schurgers
Het 2e herenteam dat er in 1993 voor zorgde dat de 3e divisie plaats heroverd werd. Staand v.l.n.r. Ron Louis, Axel Simons, John Steijns, Hans Laheij. Zittend v.l.n.r. Rob Robeers, Wiel Vliegen, Gido Vanhautem, Roel Rekko, Jos Hodiamont, en Jos Theeuwen.
Het 1e damesteam dat in 96/97 kampioen werd in de promotieklasse en er voor zorgde dat VC S.E.C. voor het eerst in de clubgeschiedenis promoveerde naar divisieniveau. Bovenste rij v.l.n.r.: Laudi Brull, Heleen Kamerbeek, Jacqueline Pluijmen, Margo van Kan en Jo Noordam (coach). 2e rij v.l.n.r.: Astrid Gotink, Anja Noordam en Anita Meurders. Zittend v.l.n.r.: Jackeline Willems (trainer/speelster), Daniëlle Voncken en Judith Kempeners.
