DelenTerug naar de kust
Bovenstaande titel klinkt bij sommige lezers wellicht bekend in de oren, een bekend boek van Saskia Noort dat een tijd geleden zelfs verfilmd is. Laat ik jullie echter geen valse hoop geven want onderstaande ongekuiste versie zal zeker niet in een boekvorm verschijnen, laat staan ooit op het filmfestival in Cannes vertoond worden. Wel wil ik jullie in vogelvlucht meenemen naar onze eigen versie van “Terug naar de kust” Met in de hoofdrollen Denise, Jose, Anita, Phily, Helene, Philma, Marie-Thérèse en Marian. Op vrijdag 1 november zou de groep zich verzamelen bij het oudste station van Nederland. Het grootste gedeelte van de groep zou vanaf hier al vooruit gaan om de boel te verkennen en de teambuildingtesten proberen te doorstaan. Anita en Phily zouden later komen, ja er moest ook nog gewerkt worden! De reis verliep voorspoedig totdat de omroepinstallatie omriep dat er een verdacht koffertje was gevonden. Wellicht test 1 om te kijken wie van hun het meest stressbestendig was. Een paar waren ietwat nerveus en konden de druk bijna niet aan en door de spanning vergat Philma zelfs dat als je opstaat van een klapstoeltje dat je dan niet meteen weer kunt gaan zitten. Dus maakte zij een harde landing op haar billen. En de rest van de dames, behulpzaam? Mooi niet, die vonden het schijnbaar amusant. Dat krijg je vanzelf als je al vele jaren samenspeelt in een team dan durf je uiteindelijk je ware ik te laten zien, nou ja zeg! Terwijl hun teamgenote een beetje wit werd rondom haar neus kwamen ze tot bezinning en schoten haar te hulp. Tja,ik zal er maar niet verder op in gaan. Er moest worden overgestapt en daar had je het al, discussie, met als gevolg dat ze op een haar na de aansluiting misten. Hadden ze toch maar geluisterd naar de reisleidster Helene (of toch met ij?) en onze Benjamin Denise.
Uiteindelijk werd de eindbestemming bereikt en werd deze reis vol emoties beloond met een bezoekje aan de grote M met zeezicht. Zelf reed ik mee met Phily en onze reis verliep super!! Geen gemiste aansluitingen, geen discussie over welk perron, luidkeels meezingen met de radio. Maar de pret werd gauw gedrukt, daar was hij of zij dan, hoe kan het ook anders……………file en niet zo’n kleintje! Waarom kunnen die vrachtwagen chauffeurs niet gewoon hun stuur vasthouden? Nee, moest er eentje zonodig uitproberen om op 2 wielen door de bocht te gaan? Dat voel je toch aan dat dit niet goed kan gaan. Al met al kwamen we ruim anderhalf later aan dan gepland. Inmiddels waren de dames tot bezinning gekomen en hielpen ons mee met uitladen. De opfrisronde brak aan,Denise in haar toepasselijke Halloween jurk en Anita in haar jumpsuite van “tapijtenstof”. Gelukkig vielen deze trendsetters hier niet op boven de rivieren. We waren er klaar voor. Dit etentje moest even worden uitgesteld omdat Phily iets heel belangrijks was vergeten voor de dialysemachine. Na een paar telefoontjes kon ze het materiaal gelukkig ophalen in het LUMC, het Leidens universitair medisch centrum. Ja, jullie lezen het goed onze Phily moet dialyseren! Hier kom ik later nog even op terug. Voor het eerste avondmaal werd de keuze gemaakt en besloten we unaniem voor Italiaans. We werden gastvrij ontvangen door een Engels sprekende Italiaan waarop Marian zei dat hij best Nederlands mocht praten, oei oei bleek die arme man helemaal geen Nederlands te kunnen spreken. Voor wie het nog niet wist, Marian is een synoniem voor “flapuit”. Het was haar vergeven en we smulden van de heerlijke pizza’s en salades. Na ons bezoekje aan het casino gingen we moe maar voldaan de 1e nacht aan de kust tegemoet. Mijn kamergenote Helene en ik kregen al spoedig een sms van ons buurkoppel of wij nog gespreksstof voor hen hadden want ze waren al uitverteld! Misschien toch een andere kamerindeling maken de volgende keer. Uiteindelijk is dit helemaal goed gekomen. De volgende morgen gingen we al vroeg op pad en maakten een strandwandeling, uitwaaien was ons motto deze reis. Maar dit viel tegen de 1e keer (het was nagenoeg windstil). Na een super ontbijt ploften we neer in de tram op weg naar Den Haag. Nee, voor ons geen torentje of Binnenhof, maar gezellig shoppen en scoren. Het shoppen ging goed maar gescoord werd er minder, dus geen rekeningen geplunderd. de musicalwereld betreden. Na het eten van een aangelengd goulashpannetje met frieten, wat eigenlijk rijst had moeten zijn, gingen we ons optutten voor ons avondje uit. Op weg naar de musical “Sister act”. Ook hier onze flapuit weer in de hoofdrol. De jongeman die onze toegangskaarten controleerde kreeg een veeg uit de pan dat mannen nu eenmaal geen 2 dingen tegelijk kunnen! Gelukkig was deze haar goed gezind en na een welgemeend humoristisch excuus mochten we gelukkig het walhalla van Sister act daar konden wij nog wat van leren, dat was pas teambuilding daar in dat klooster. Nee, trainer Hans ons raak je echt niet kwijt! Misschien een idee voor een volgend uitstapje. Zal vast makkelijk zijn voor Marian en Therese als ze toch geen gespreksstof meer hebben na 10 minuten. Al met al hebben we genoten van de mooie zang en humoristische optredens. Terug op weg naar de kust voor onze 2e nacht. Die nacht begon het flink te stormen dus dat beloofde wat voor ons doel: UITWAAIEN, zou het dan toch nog goed komen? En ja hoor, na wederom een overheerlijk ontbijt vertrokken we richting kust. Gelukkig dat we veel te veel hadden gegeten zodat we ons staande konden houden bij deze windkracht. Yes! Het uitwaaien zou vandaag zijn hoogtepunt bereiken. Het ultieme doel kon bereikt worden voordat we weer huiswaarts zouden keren. Hele fotoshots werden er gemaakt met de wind in de rug, schuimende golven, springende teamgenoten. Wat waren wij blij met deze reis “terug naar de kust” en met ons bereikte doel “uitwaaien”.Maar vooral genieten. Want dat hebben we zeker! Genoten van wederom een ( uitgewaaid, terug naar de kust) maar vooral geslaagd weekendje weg. Wel zou ik nog even terugkomen op het dialyseren van Phily. En wil hiermee een statement maken.We hebben een gezellig team bij de dames recreanten met een goede trainer, Hans, maar we hebben ook oog voor serieuze zaken. Het is lang niet vanzelfsprekend dat je gezond bent en blijft. Wij als team maken dit van dichtbij mee en weten hoe belangrijk het is om er eens over na te denken en JA te zeggen tegen een donorcodicil. Niks is vanzelfsprekend. Jullie correspondent ter plekke,
Anita Meurders
Meer foto’s in ons fotoalbum: https://www.vcsec.nl/www/media/fotos/?wppa-album=11&wppa-cover=0&wppa-occur=1
Over orgaandonatie
Steeds meer mensen in Nederland moeten steeds langer wachten op een donororgaan. Helaas overlijden ieder jaar mensen terwijl ze wachten. Waarom registreren? Als meer mensen zich inschrijven als donor kunnen we hier iets aan doen. Veel Nederlanders hebben zich nog niet met Ja of Nee geregistreerd. Die onduidelijkheid is ook voor nabestaanden vaak erg vervelend. Zij moeten dan immers beslissen als jou iets overkomt.
Voorkom onduidelijkheid en leg nu je keuze vast: Ja of Nee.
https://www.jaofnee.nl/
