DelenEen bijzonder weekend…..De 11e van de 11e was het dan zover. Ons jaarlijkse weekendje gingen we doorbrengen in Rotterdam.
Een weekendje relaxen? Nou, dat lukte niet meteen.
De eerste horde moesten we nemen op station Maastricht.
We moesten eerst ons zelf een weg banen tussen de piraten, soldaten en ander vreemd gespuis door op weg naar de intercity. De tijd begon te dringen maar onze blonde krullenbol gooide al haar charmes in de strijd en smeekte op haar ranke knieën de conducteur om slechts 2 seconden te wachten zodat we als team de reis konden voortzetten.
Maar…zeker toegesproken vanmorgen door zijn jaloerse eega, trapte deze man er niet in en was onverbiddelijk en floot des te harder op zijn fluitje.
O nee, we misten nog 2 teamgenoten en die zaten vast al in deze trein, zij zouden ons immers treffen in Maastricht.
Nog te beduusd om hun vriendelijk uit te zwaaien stonden we daar.
Dan maar de volgende trein die een half uur later zou vertrekken.
En met de filosofische opmerking: “ach ja wat is een half uur in een mensenleven” kwamen we al snel in de relaxmodus.
En het toeval wilde, maar daar geloven wij nog steeds niet in, dat onze 2 “vermisten” helemaal niet al in die desbetreffende trein zaten. De rede daarvoor was dat een van de dames haar e-ticket thuis was vergeten en dat ze in een “bijna Verstappens tempo” terug geracet waren. Maar gelukkig hadden zij een slechte tussentijd met als gevolg dat zij de intercity misten…en wij dus ook.
Een bijzonder verhaal? Voor ons wel.
De stilte coupe sloegen we over en we nestelden ons gezamenlijk ergens bovenin zodat we ook eens het gevoel mochten ervaren dat mensen naar ons opkeken. Hoe mooi kon het zijn!
Eenmaal aangekomen hadden we een meet and greet met zoonlief van onze nummer 1. Hij heeft het ouderlijk huis al een jaar verlaten om zijn vleugels uit te slaan in de grote stad en nu kwam zijn moeder notabene met 11 andere surrogaat moederkloeken om even met hem een kopje koffie te drinken.
Ach ja, we zouden haar moedergevoel even een boost geven en ze kon er weer even op teren. Zelfs in zulke situaties fungeren we als een team.
Na de de cappuccino’s bij Douwe (Egberts is de naam) gingen we op weg naar ons hotel, via de Yellowbrick road onder leiding van, ja nog steeds diezelfde zoonlief.
En zoals met meer dingen in ons leven kwamen we ook hier bij een splitsing van wegen.
Zoonlief koos verstandig, voor rechtsaf, want daar lag zijn school.
En de moederkloeken werd de andere weg toegewezen, en wij volgden deze raad braaf op.
In het hotel werden we zeer enthousiast begroet, zoals het hoort natuurlijk.
Volgens de lijst hadden we met z’n allen dezelfde achternaam.
Hoe bijzonder…haha
Koffers werden veilig opgeborgen want we hadden een date met de kapitein van Spido. We zouden hem vergezellen op de laatste tocht……van die middag.
De havenrondvaart kon ons wel bevallen. En genietend van een ondergaande zon kon deze eerste dag al niet meer stuk.
Die avond brachten we door in een restaurant dat leek zomaar weggeplukt uit Duizend en Een nacht. Zelf het toilet was het bekijken waard, er werd zelfs een foto-shoot gemaakt!!! Kun je nagaan, hoe bijzonder….
Na de couscous, kebab, saffraan en whatever gingen we op weg naar ons hotel.
Het mooie aanzicht van de Markthal in de avond namen we nog even in onze gedachten mee.
We gingen nog even napraten over de eerste belevenissen van deze eerste dag in deze wereldstad.
Dat even, werd heel lang en de avond kreeg een wel heel persoonlijk tintje,
de een na de ander ging een stapje “Over de streep” (een bekend tv-programma).
Ook dat schept een band met mensen waarmee je al jarenlang week in week uit je favoriete hobby deelt.
Sommigen van ons beleefden een korte nacht omdat zij ongewild mee konden “genieten” van het gezang en luidruchtig gepraat van een paar hotelgasten die in de kamer naast hun verbleven.
Ons teamgenootje ging eerst vooronderzoek doen om er zeker van te zijn dat het geluid dan ook echt van hun buren was. Inmiddels was dit onderzoek afgerond en kon haar kamergenote actie ondernemen en belde met de receptie.
Even later hoorden ze de telefoon overgaan aan de andere kant en toen…. werd het stil. Missie geslaagd.
De volgende dag hadden we een goedgevuld programma, ja, de tijden van louter en alleen maar shop till you drop leken voorbij.
De start was bij de Markthal, een kleurrijk gebeuren, een smeltkroes van culinaire producten.
Hierna brachten we een bezoekje aan de kubuswoningen, het meisje bij de geïmproviseerde kassa schoot meteen in de stress toen het huis werd bestormd door 12 uitgelaten in de mid-life ( crisis?) verkerende dames(excuus voor de jongsten onder ons).
Ach ja, we hadden het eens gezien en konden er thuis over mee praten dat we er geweest waren.
Tijd voor actie! En hoe! We wilden een taxiritje naar het fameuze Hotel New York.
En niet zomaar een taxi maar hier kennen ze de watertaxi. Dat was het helemaal!
Even waanden we ons op de set van Flikken Rotterdam.
Na een wild ritje van ongeveer 5 minuten en ons lijf nog vol adrenaline stapten we binnen bij hotel New York. Dit was vroeger het hoofdkantoor van de Holland Amerikalijn. Mensen die vol hoop op een beter leven, vertrokken naar Noord Amerika.
De nostalgie was zichtbaar aanwezig, de smeedijzeren hoteltrap, de vele koffers en foto’s van toen.
Gelukkig was de overheerlijke lunch van deze tijd en we werden vriendelijk bediend door de gastvrouwen. Dat noem je vast Karma.
Met een goedgevulde maag durfden we toch de uitdaging weer aan en de watertaxi bracht ons weer veilig naar de overkant.
Hier aangekomen hadden we als team het enig zwakke moment van dit weekend en lieten we ons verleiden om toch die winkelstraten in te lopen.
Als op de automatische piloot werden een paar van ons naar de eerste de beste geldautomaat gelokt.
Maar wat voorheen zakken vol waren was het nu hier en daar een mooie papieren draagtas van een of andere winkel.
En het lag er echt niet aan dat je nu zou moeten betalen voor elke plastic zak maar gewoon, ook wij dames bewezen nogmaals dat ook wij op dit gebied prioriteiten konden stellen.
Na een heerlijk Italiaans diner bij onze bijna-buren gingen we ons voorbereiden op het jaarlijkse hoogtepunt van deze reisjes: Het beruchte Sinterklaasdobbelspel.
Ik zal verder niet in detail treden, maar de directie van het hotel vond het blijkbaar zo amusant dat zij toestemming vroegen om van ons een “actiefoto” te mogen maken voor hun website.
Hoe bijzonder was dat!
Het cadeautje wat het meeste los maakte bij ons was toch wel het leuke witte huiselijke mandje met daarin bunny girl accessoires.
Op het einde van deze hilarische avond hadden we een heuse bunny girl in ons midden. Alleen bekend bij de intimi. Wij maakten van haar een foto met alle accessoires op de goede plek.
Misschien werd nu een nieuwe traditie geboren. En dan niet, wie mag volgend jaar de ezel zijn? Maar de bunny girl klinkt toch veel prettiger in mijn beleving.
Zondag, alweer onze laatste dag samen.
Wederom genoten we van een heerlijk uitgebreid ontbijt.
Deze dag zouden we nog gaan doorbrengen aan de zee, dus op weg naar Hoek van Holland.
Koffers in de kluis, zodat we onze handen vrij zouden hebben en optimaal konden genieten van de koffie met appelgebak, de soep geserveerd ín een broodbol maar vooral van de strandwandeling want dat was ons einddoel.
Eigenlijk wilden we nog niet naar huis maar aan alles komt een einde…of toch nog ff niet.
Volgend de app van ov9292 zouden we nog een trein om 16.45 terug hebben naar Rotterdam CS maar die was al om 15.53 geweest. Of was dat net het ene zandkorreltje in mijn oog waardoor ik niet goed had gekeken?
Na een gesprek met een praatpaaldame volgden we de wijze woorden op van de dame aan de andere kant en gingen we lopen naar het volgende station bij de haven. Daar stond hij dan onze trein die ons naar ons beginstation zou brengen van onze reis terug naar het zuiden.
Met een gevoel van saamhorigheid, teambuilding, maar vooral een koffer gevuld met mooie herinneringen aan een super weekend keerden we huiswaarts.
Dit neemt ons niemand meer af…….
Een bijzonder verhaal van een even zo bijzonder weekend.
Van jullie correspondent ter plekke.
Anita (nummer 1 in dit verhaal)
De overige foto’s staan als fotoalbum op onze Facebook pagina.
